SEOUL

On m’a dit que la ville comptait 11 millions d’habitants, ou bien 13. Avec les villes environnantes, l’agglomération atteint 20 millions d’habitants.
J’y ai séjourné du 16 au 21 septembre, puis de 3 au 10 octobre.
J’ai visité le Centre culturel d’Espéranto, le « nid » de mon collègue Lee Jung Kee et le club d’Espéranto de Seoul.
J’ai visité le musée national, la rue marchande Insadong et bien d’autres choses encore.
Je me suis sentie très bien dans cette mégapole.

Oni diris al mi, ke la urbo nombras 11 milionojn da enloĝantoj, aù eble 13. Kun la najbaraj urboj la tuto atingas 20 milionojn.
Mi restadis tie de la 16a ĝis la 21a de septembro, kaj poste denove de la 3a ĝis la 10a de oktobro.
Mi vizitis la Kulturan Esperanto-centron, « neston » de mia kolego Lee Jung Kee kaj la klubon de la urbo Seulo.
Mi vizitis la nacian muzeon, la aĉetstraton Insadong kaj multajn aliajn aferojn.
Mi sentis min tre bone en tiu urbego.











Les photos suivantes montrent le village folklorique situé au sud de Seoul.
La subaj fotoj montras folkloran vilaghon sude de Seulo.












Les deux photos ci-dessous montrent une soirée sympathique du club d'espéranto de Séoul. On s'assied par terre, on boit de la bière. On chante. On montre fièrement son costume national.
La du subaj fotoj montras bonetosan vesperon en seula esperanto-klubo. Membroj sidighas surplanke, trinkas bieron, kantas kaj fieras pri sia nacia kostumo.