TWILIGHT EXPRESS

En : twilight
Fr : crépuscule, aube
Eo : krepusko
Jp : tasogare
Il règne un flou crépusculaire autour de cette notion et de la question : parlons-nous du matin ou du soir ou des deux ….
Regas krepuska malprecizeco ĉirkaŭ tiu nocio kaj ĉirkaŭ la demando : ĉu ni parolas pri mateno aŭ pri vespero aŭ pri ambaŭ …

Départ de Sapporo mardi à 14:05 Arrivée à Kyoto mercredi à 12:15. 22 heures pour parcourir 1400km.

Ekiro el Sapporo marde je 14 : 05. Alveno en Kyoto merkrede je 12 : 15. 22hora veturado por traveturi distancon de 1400km.

Nous avons roulé 6 heures avant d’atteindre le tunnel du Seikan qui relie Hokkaido à Honshu.

Ni veturis dum 6 horoj por atingi la Seikan tunelon, kiu ligas Hokkaido-n kun Honshu.

Parfois les Japonais prennent des libertés avec les autres langues.

Povas okazi, ke Japanoj iom libere traktas la aliajn lingvojn.

Pain, beurre, fromage et miel au petit-déjeuner : j’avais tout prévu, étant donné les prix du wagon-restaurant… Voici mon sac de piquenique.

Pano, butero, fromaĝo kaj mielo : mi ĉion antaŭvidis, ĉar mi eksciis pri la prezoj en la restoracio de la trajno. Jen mia pikniksako.

Les pantoufles mises à disposition étaient de la même couleur que mes habits… Bien sûr, il y avait le traditionnel yukata comme à l’hôtel.

Pantofloj estis je dispono, ili havis la saman koloron kiel miaj vestoj… Kompreneble estis yukata, kiel en hotelo.

Pendant ce temps, j’ai sorti mon ordinateur et j’ai regardé « Tous les matins du monde », un superbe film que j’ai reçu avant mon départ d’une collègue et amie. Depuis septembre, je n’avais pas eu le temps de le regarder… Mais pendant ces longues heures de zigzag en bord de mer, j’ai eu le temps. Mon voisin était un jeune Japonais étudiant en agriculture. Il parlait trois mots d’anglais, pas quatre. Il a regardé la plus grande partie du film avec moi et m’a dit qu’il aimait beaucoup cette musique. Nous étions en 1680 dans des châteaux, les acteurs avaient des dentelles et des fraises. Un contraste saisissant…. Ces airs de viole me faisaient penser aux morceaux que joue ma fille Marion au violoncelle. Pendant le film, nous entendions parfois une voix qui nous donnait des informations en japonais. De temps en temps, mes yeux se levaient et je voyais la mer grise et l’horizon bouché par le brouillard…

Dum tiu tempo mi prenis mian komputilon el mia valizo kaj spektis « Ĉiuj matenoj de la mondo“ belegan filmon, kiun mi ricevis de kolegino kaj amikino antaŭ mia forvojaĝo. Ekde septembro mi ne trovis tempon por spekti ĝin..… Sed dum tiuj longaj horoj, kiam la trajno zigzagis laŭ la maro, mi havis tempon. Mia najbaro estis juna japano, kiu scipovis tri vortojn en la angla, ne kvar. Li estis studento pri agrikulturo. La plej grandan parton de la filmo li spektis kun mi kaj diris, ke li tre aprezas la muzikon. Ni estis en 1680 en kasteloj, la aktoroj surhavis punton kaj krispon. Nekutima kontrasto… Tiuj vjolaj arioj memorigis min pri la muzikpecoj, kiujn mia filino Marion ludas per sia violonĉelo. Dum la filmo ni fojfoje aŭdis voĉon, kiu anoncis ion en la japana lingvo. De tempo al tempo mi eksteren rigardis kaj vidis la grizan maron kaj la ennebulan horizonton…

J’ai dormi comme un caillou de 22 h à 6 h. A 6 h 20, la lumière s’est allumée et une douce voix nous a murmuré presque à l’oreille : « Nous sommes mercredi, il est six heures vingt. Nous roulons à travers la préfecture de Niigata, le long de la Mer du Japon. … » Il y avait bien plus d’informations, mais je ne les ai pas toutes comprises…
Mi dormis kiel ŝtono de la 22a al la 6a. Je 6 kaj 20 lumo venis lumo kaj dolĉa voĉo flustris al ni prekaŭ en orelon : « Estas merkrede, la 6a kaj 20. Ni veturas tra la gubernio Niigata laŭ la Japana Maro… » Venis pli da informoj, sed mi ne ĉion komprenis…